Een goede voorbereiding is het halve werk..

Met 7 personen wilden we de Garden Route door heel Zuid-Afrika gaan doen. De eerste hindernis was om een geschikte datum vinden voor deze trip. Er werd gesmeekt om vrije dagen, vlucht van moeder werd ervoor verzet en er werd onderling flink onderhandeld over de perfecte week om te vertrekken. Na een week met heftig facebooken (natuurlijk niet stiekem onder werktijd) was het dan zover! 4 mei zou de grote dag worden. Yes we hadden een datum. Vervolgens gebeurde er alleen een aantal weken niks. De planner in mij begon zich toen toch een beetje zorgen te maken. Accomodaties boeken, route plannen en afspraken maken over de hoeveelheid bagage die iedereen kan meenemen. Waarvan dat laatste voor mij misschien nog wel het belangrijkste was. ‘ Zullen we Cahal ook meevragen op de Garden Route? Is wel gezellig’ – ‘ Ja hmm, nee, want waar moet ik dan mn koffer laten in de auto.’ We probeerden een vergadering over de Garden Route voor elkaar te krijgen. Ook dit bleek erg lastig. Dan was er weer iemand in Namibie, dan had iemand weer een kater, er was altijd wel wat. Uiteindelijk waren we dan allemaal bij elkaar. De ‘vergadering’ was niet erg productief. De jongens waren meer bier aan het drinken dan aan het meedenken en de helft zat buiten te roken. Stefan was er niet eens. Alesandra en ik waren de enigen die een beetje fanatiek aan het googlen en nadenken waren. Alesandra zocht ook verwoed op dr blackberry, onze NewYorkse vriendin kan niet zonder dat ding. Een hele reis door Zuid-Afrika hadden we uitgestippeld. Wat we gingen doen en hoelang we waar bleven. Fijn dat het allemaal geregeld is nu dacht ik nog voordat ik ging slapen.

De volgende ochtend had Stefan gelezen wat we allemaal voor leuks bedacht hadden en hij kwam naar me toe. De Garden Route leek hem toch niet zo leuk, hij had een deel al gezien en hij twijfelde of hij nog wel mee wilde gaan. Jahoor, dacht ik, komt hij nu mee net nu we alles eindelijk rond hebben. Ik werd ook een beetje boos. ‘ Ja uhh Steef dan had je maar bij die vergadering moeten zijn hoor! Doe toch eens niet zo negatief, pessimist! Het wordt heus wel superleuk hoor je stelt je echt aan’ -- boem deur dicht. Een beetje pissig stond ik er onder de douche nog eens over na te denken. Ja oke, het is misschien niet zo heel leuk om mooie stranden te bekijken als het winter is, en nouja het is misschien niet zo leuk om een dag in een saai dorp te zitten waar ze wel een vette Ostrichfarm hebben maar waar je in een half uurtje doorheen bent… En oke, de hoogste bunjeejump is ook niet mijn grote droom nee. Hmmm…Op mn werk aangekomen gelijk via facebook iedereen weer een berichtje gestuurd. ‘Wie wil er mee naar Mozambique?’ De meesten hadden daar geen geld voor, maar vonden het niet erg als ik iets anders wilde gaan doen. In Kristel vond ik een mooie medestander. Gelijk doken we de Nomad(plaatselijke touroperator) gids in. Mozambique! Mozambique! Yesss!! Boeken was een hel. Er is namelijk 1 ding wat je moet weten over Zuid-Afrikanen. Ze zijn L-A-N-G-Z-A-A-M. Je moet achter alles zelf aan. Blijven bellen en  e-mailen, wat we dan ook heel fanatiek deden. Een keer was Kristel aan het bellen met de Nomadmedewerker waarmee ik tegelijkertijd aan het chatten was. Denk dat ze wel een beetje gek van ons werden! Maar nu is het dan allemaal geregeld. Zondag 3 mei vliegen we naar Johannesburg. Daar blijven we een dagje en een nachtje en dan worden we opgehaald met de bus en racen we door naar de hoofdstad van Mozambique Maputo waar de toer begint.

Misschien gaan Kristel en ik daarna nog een keer een stukje van de Garden Route doen in een weekend. Op een feestje van een meisje die we via via hadden leren kennen. (Kristel woonde in Mexico en een jongen die ze daar kende die gaf haar wat nummers van mensen die hij kende in Kaapstad voor als ze zich hier zou vervelen. We hebben een keer 1 van de nummers gebeld. De gozer in kwestie was een DJ dus we gingen naar 1 van zijn avonden en daar leerde ik een vriendin van hem kennen die ons uitnodigde voor haar afscheidsfeestje van die week.) Ze gaat verhuizen naar Knysna dat op de Garden Route ligt. Een aantal vrienden van haar gaan haar daar opzoeken en wij gaan dan waarschijnlijk mee. Weten we gelijk alle leuke lokale plekjes en hebben we een gratis overnachting haha.

De rest van de Garden Route club, behalve Alesandra, gaan de roadtrip deze week nog wel doen. Zonder planning of wat dan ook..Dus als zij met zn 4-en krap in de auto moeten slapen omdat alle accomodaties volgeboekt zijn terwijl de regen door de auto heenlekt, lig ik lekker in 30 graden in mn hotelbedje…

I'mmmmm coming up so you better get this party starteddddd

Rock this party


Dance everybody


Make it hot in this party


Don't stop, move your body


Terror Township Tour

Van de 6 miljoen inwoners die Kaapstad heeft wonen ongeveer 3 miljoen mensen in een township. Als je vanaf het vliegveld Kaapstad inrijdt zijn de townships langs de snelweg het eerste wat je ziet. Geeft je niet echt een vrolijk vakantiegevoel. Want ze overdrijven niet hoor, op het acht-uur-journaal. Ze wonen echt met zn 10-en in een hutje waar jij nog niet eens je fiets in zou willen parkeren. Inderdaad, zonder playstation, inloopkast en koelkast met ingebouwd plasmatvtje. Allemaal dingen waar wij al bijna niet meer zonder kunnen. Politiebusjes staan langs de snelweg als er file is, omdat anders de gangsters uit de townships de weg op rennen en als een gek iedereen beginnen te beroven.
Zo nu en dan hoor je natuurlijk ook wel eens wat. Onze maid Maria bijvoorbeeld doet soms een boekje open over wat er allemaal bij haar in de township gebeurd. Kleine kinderen die rattengif snuiven om high te worden, bewoners die elkaar beroven, armoede, alcoholisme, geweld enzovoorts. Ik zat een beetje te twijfelen of ik een township tour wilde doen of niet. Aan de ene kant wilde ik het wel eens zien, aan de andere vond ik het een beetje raar/onbeleefd om even te gaan kijken ‘hoe arm de mensen daar wel niet zijn’ 
Heb me uiteindelijk toch opgegeven voor een toer. Samen met Markus, Anke en haar vriend en Tom naar 3 verschillende townships geweest. De gids woont zelf ook in 1 van de townships. Hij heeft wel genoeg geld om er weg te gaan, maar hij wil er graag blijven wonen omdat hij het er bruisend en gezellig vindt. Dat waren nou niet echt woorden die ik met township in associatie bracht. 
De eerste township die we bezochten maakte op mij wel indruk. Heel voorzichtig liepen we eerst nog naast de gids. Best veel mensen kwamen op ons af en maakten een praatje met ons. De praatjes gingen niet veel verder dan ‘hey waar komen jullie vandaan en hoe heet je’ maar toch. De eerste vijf minuten denk je nog, jaja praatje maken. Je wilt me gewoon afleiden zodat je mn telefoon kan jatten. Maar na een tijdje durf je terug te praten tegen de enge township mensen en is er eigenlijk niets aan de hand. Er waren ook een heleboel kleine kindjes die ons maar wat interessant vonden. Ze wilden allemaal opgetild worden. Als we dan ergens langsliepen waar muziek was, begonnen ze te dansen. De allerkleinsten, die nog amper konden lopen, hadden al een partij moves! Shake your booty down low, all the way to the floo. We hebben een zelf-gebrouwen biertje gedronken. Dat wordt gemaakt in een soort emmer en daar moet je dan voor knielen en omstebeurt eerbiedig een slokje uitnemen. Dat is in iedergeval het proces voor de toeristen. Zelf gieten ze het waarschijnlijk staand al boerend in 1 keer naar binnen.
Ook gezien wat de mensen daar eten. De kop van een schaap wordt afgehakt. Dat koken ze en zo krijg je het mee. Wij hadden er ook eentje gekocht. Stukjes vlees kan je eruit snijden en de tong en de ogen schijnen ook verrukkelijk te zijn. In plaats van heel cool te zijn en ook een stukje te proberen ging ik bijna over mn nek. We hebben gekeken bij een groep meisjes die een dansles kregen. Ziet er echt supergaaf uit die Afrikaanse dans. Ik, Kristel en Esther willen ook lessen gaan volgen, maar buiten de townships wordt het eigenlijk niet gegeven. Jammer. Wat mij erg verbaasde is dat een aantal mensen ons bedankt hebben. Ze vinden ons goede mensen omdat we interesse tonen in hoe ze leven en niet net doen alsof de townships en alle problemen ervan niet bestaan. Er zitten flink wat rotte appels tussen maar een hoop mensen zijn erg vriendelijk in de townships. Met een interessante ervaring rijker (en nog steeds in het bezit van mn telefoon yesyes) weer naar huis gegaan.

Crazy Cars in Cape Town

Als je niet zo’n goede chauffeur in Nederland bent, ben je dat in Kaapstad wel. Als je maar wat aanklooit op de weg, mensen afsnijdt, ongelukken veroorzaakt en vooral veel en hard naar iedereen toetert, doe je niet onder voor de gemiddelde Capetonian. Als ik van mijn stage naar huis rij lijkt het wel een computerspelletje in de omgekeerde wereld. In plaats van mensen omver te rijden, heb je er hier een dagtaak aan om overstekende mensen NIET te raken. Mensen kijken niet maar rennen gewoon een beetje blindelings de straat op. Vervelen in de auto doe je hier nooit, zelfs niet als je geen muziek in je auto hebt omdat ze je radio gejat hebben. Niet alleen de rijstijl is shit, ook de auto’s zijn kut. We hebben dan ook al heel wat meegemaakt met al onze mooie gehuurde chico’s…

In het begin van mijn verblijf hier gingen we elke zondag naar La Med. Dat was onze favoriete club want onze helden, Goldfish, draaiden daar elke zondagavond. Heftig feestje altijd. Nu zijn ze helaas naar Ibiza voor het zomerseizoen. Gelukkig hebben we hun cd nog die we helemaal grijs draaien. Op 1 zondagavond waren we terug naar huis aan het rijden. De enorme heuvel bij Camps Bay op. Midden op de heuvel zaten we ineens zonder benzine. De benzinemeter is namelijk niet altijd even nauwkeurig.. In zn vrij de heuvel afgerold, auto ergens geparkeerd en met een taxi benzine gaan halen. Wij vol goede moed de auto weer gevuld en opgelucht gingen we voor poging 2. We hadden alleen niet echt genoeg benzine gehaald dus midden op de heuvel zaten we weer zonder. De jongens duwen, ik sturen en wachten op hulp van een huisgenootje. Die is benzine gaan halen en zo was het eind goed al goed.

Of de keer dat Kristel haar auto in de parkeergarage had staan, we weg wilden rijden en de auto niet meer wilde starten. De parkeergarage ging bijna dicht… 3 meisjes de auto duwen, en 1 jongen al sturende de auto proberen te starten. We moesten de auto een aantal verdiepingen naar beneden duwen. In en uit de auto springen, met de voeten meelopen vanuit de auto e.d. Heel graag willen we de video van de beveiliging bemachtigen.

Je moet niet gek opkijken als auto’s je ‘terugpakken’ voor je asociale rijgedrag. Ik sneed laatst een minibusje gruwelijk af. Nou kunnen minibusjes daar dus eigenlijk echt niets van zeggen aangezien die zelf een sport gemaakt hebben van mensen afsnijden. Het busje ging voor mij rijden en ging volop op zn rem staan zodat ik er bijna tegenaan knalde. Leuk…

Een ander voorbeeld is de auto van Paul. Omdat Devil’s Peak in de fik stond was de snelweg afgezet. Vind dan maar eens de weg door de wijken van Kaapstad heen naar je stage. Ineens keek ik in mn achteruit spiegel en zag ik Paul achter mij rijden. Wat nogal opmerkelijk was omdat hij een kwartier eerder vertrokken was dan ik. Wij zaten leuk gebaren naar elkaar te maken, te toeteren en te lachen. Daarna pakte ik een stoplicht die hij mistte (ha!). Twee seconden later werd ik gebeld of ik 1 van mijn beroemde mooie u-turns wilde maken rechtsomkeert. Zijn auto was er ineens mee gekapt. Gelukkig had ik Markus bij me die weet wel veel van auto’s. Markus beweerde dat zijn koelvloeistof op was. Paul rennen naar de dichtsbijzijnde supermarkt ‘friendly salt river supermarket’. De lege flesjes water verstopten we in mijn auto. De carrentals mochten er natuurlijk niet achter komen dat Paul vergeten was de vloeistof bij te vullen! Uiteindelijk bleek er een lek in te zitten.

Tanken wordt gedaan voor je in Zuid-Afrika. Je hoeft alleen maar in de auto te zitten en te vertellen voor hoeveel je wilt tanken, dat ze je raampjes moeten schoonmaken en je olie en water moeten checken. Bij Thomas hadden ze na dit ritueel zijn motorkap niet zo goed dichtgedaan. Dus toen hij lekker op de snelweg aan het boeken was, vloog ineens zijn motorkap door de voorruit heen. Zo zijn er nog tal van voorbeelden.

En als je dan alle autopech overleeft, moet je de volgende hinderlaag nog zien te overwinnen. Laat nooit spullen in je auto liggen. Auto’s worden uit je auto gesloopt. Ruitje wordt ingetikt om Stefan zn verrachte sportschoenen mee te kunnen nemen. En geloof me, die zijn het echt echt echt niet waard. De rest van het huis is er wel blij mee. Het zou me niets verbazen als iemand een knakker ingehuurd heeft om die stinkbommen te verdonkeremanen. Zelfs hele auto’s verdwijnen om nooit meer terug te worden gevonden..

Magische surfervaring van Ros

In Kaapstad zijn er een aantal stranden waar de golven (naar het schijnt) perfect zijn om te surfen. Aangezien iedereen enthousiast aan het skydiven, bungeejumpen en sharkdiven is, moest ik ook maar weer eens iets stoers ondernemen. Een collega van me die surft hier bijna elke dag en die had wel eens voorgesteld om het me te leren. Eerst een beetje de boot afgehouden maar na een tijdje dacht ik ach, waarom ook niet. Nou ik kan je vertellen waarom niet: 


1 je haar wordt nat

2 er zwemmen daar haaien


Bij sharkdiven weeeet je tenminste wanneer je een haai gaat tegenkom

en met het surfen hier is het een verrassing. Rond een uurtje of 12 waren we naar Muizenberg gereden. Op dat strand wordt eigenlijk alleen maar gesurft en de golven zijn e rook goed voor amateurs. Een amateur ben ik natuurlijk niet, ik had er echt talent voor al zeg ik het zelf. De eerste struggle was om in de wetsuit te komen. Degene die ik had gehuurd was nog niet helemaal opgedroogd van de vorige surfles dus het duurde even. Na een beetje tijd rekken (oh nog even zonnenbrand opdoen, haar in een staart, even wat drinken, afleidend gesprek beginnen), was het dan zover; we gingen het water in! Muizenberg staat niet alleen bekend om de goede golven maar ook om de hoeveelheidhaaien. Ik hoorde wat leuke verhalen van piloten voordat ik erheen ging. Blijkbaar zien die als ze boven Muizenberg vliegen vaak haaien vlakbij de surfers heen zwemmen. Er zijn wel een aantal haaienspotters die de hele dag in hun spottershuisje met de verrekijker op de loer liggen maar toch. Best eng. Als het alarm eenmaal af gaat kan het al te laat zijn. Misschien was het maar goed dat ik mn lenzen na de eerste golf al verloren was, al zwommen er 10 naast me had ik het nog niet doorgehad. Na een klein beetje theorie over hoe je het board moet vasthouden enzo gingen we de zee in. De theorie was ook wel nodig, een andere xchange student van ons hier was vorige week voor het eerst gaan surfen. Vol goede moed liep hij met zijn board voor zich uit de zee in. Toen kwam er een flinke golf en kwam zn board tegen zn kin aan met wat hechtingen ten gevolge. Dat ging mij niet gebeuren natuurlijk! Nou eindelijk lag ik op mn board en mn collega stond achter me een beetje te coachen. De eerste de beste golf gooide me de zee in, over de kop en het board kwam op mn hoofd terecht. Leuk zeg surfen. Tja, toen had ik niet zoveel zin meer. Ik gooide er even wat (volgens hem grappige) Nederlandse scheldwoorden uit. Ik dacht echt pff waar ben ik nu weer aan begonnen. Maarja gelukkig moest ik van mn stenge leraar gelijk weer op het board gaan liggen. Het was wel fijn dat hij er was, hij duwde me elke keer een beetje de golf op. Al zeg ik eigenlijk liever dat ik zelf gewoon keihard vooruit peddelde. De tweede poging was wel echt leuk. Ik lag gewoon op mn buik op mn board en de golf nam me helemaal mee naar het strand. Dat gaf wel een kick! Daarna volgende nog aardig wat pogingen. Na een tijdje lukte het me om ‘ongeveer’ staand op het strand aan te komen. 1 keer ging ik recht op een klein jongetje af. Gelukkig wist ik die een beetje te ontwijken en maar helaas was zn moeder toen de pineut. Ook wel een beetje stom van hen om daar te gaan zwemmen aangezien de hele zee alleen maar vol zit met surfers en ja op een surfplank zit nou niet echt een rem. Na een uurtje of 2/3 surfen waren we er wel helemaal klaar mee. Ik tenminste, hij lachte zich helemaal kapot natuurlijk. De wetsuit uitkrijgen was zo mogelijk nog lastiger. Uitgeput (ik dan) zijn we toen nog een lekkere zeemaaltijd gaan eten. Surfen is een struggle, maar wel superstoer!

Beachbabe of Safarigirl?

Niet voor niets noemen mijn huisgenoten mij prinsesje. Bovendien plaatst iedereen die me ook maar enigzins kent mij zonder een moment van twijfel in de eerste categorie. Maargoed, ik ben in Afrika en dan moet je een safari maken. Tim is voor een week in Kaapstad en dus heb ik van mijn werk een paar dagen vrij gekregen. Zaterdag werden we door Taxi Jorg opgehaald, die ook om half 4 sochtends graag praat. Naar Johannesburg gevlogen en daar na wat stops doorgereden naar de natuurparken. Aangekomen onze lodge gezien in het Tremisana park. Gelijk de jeep in met een aantal andere mensen voor een sunset-drive. Tijdens deze rit wat olifanten, giraffen, herten en neushoorn gezien. Voor een eerste keer was dat echt al heel erg indrukwekkend. Vooral ook omdat je heel dichtbij de dieren kon komen. Tussendoor wat drinken ergens in de bush met wat borrelnootjes erbij. S’avonds een lekkere Afrikaanse maaltijd. Een bonensoep, struisvogelvlees (wat ik niet durfde te eten haha sommige dingen zijn me net iets te avontuurlijk) en een lekker toetje. De logde was precies zoals een vakantieverblijf hoort te zijn. Snoepjes en zeepjes op je kussen, airconditioning en het was leuk aangekleed. Vroeg naar bed en om een uurtje of 5 weer vroeg uit de veren. Met een gemengd gezelschap uit Australie, Zuid-Afrika, Duitsland en Frankrijk met een jeep naar het Krugerpark toe. Park klinkt misschien niet zo indrukwekkend maar het is wel even mooi 2 keer zo groot als heel Nederland. Daar hebben we als ontbijt een lekkere picknick klaargemaakt en daana waren we er klaar voor om wat dieren te spotten. Wel echt leuk om met zn allen de bosjes in te turen opzoek naar dieren. Dit keer ook buffalo’s, gnoe’s, nijlpaarden en krokodillen gezien. Van de big 5 van Afrika mistten we alleen de leeuw en het luipaard. Vanaf het Krugerpark reden we rond een uurtje of 6 terug. Deze nacht sliepen we in een boomhut in een ander park. De enige overeenkomst met de vorige huisvesting was het tijgerdekbed. De hut was heel hoog in de bomen en dat was wel heel erg cool. Minder cool was dat je naar beneden moest lopen voor een douche of de wc. Onderweg kwam je hele grote enge spinnen tegen en er stond een bordje dat je voorzichtig moest doen omdat er luipaarden, buffalo’s of neushoorns rond konden lopen. Echt back to basic. Echt lekker hebben we de eerste nacht e rook niet geslapen onder de klamboe. ‘Hoorde jij dat ook’ ‘Wat was dat’ ‘Ga jij kijken’. Beestjes zaten in de hut en er kwam zelfs een rat naar binnen. Dan voel je het de hele tijd ook overal kriebelen! Gelukkig zie je het resultaat van een nacht slecht slapen niet omdat er ook nergens een spiegel te bekennen is. Die dag weer vroeg naar het Krugerpark. Aangezien we de enige twee gasten waren die op die dag naar het Krugerpark gingen hadden we een prive-tour. Na een tijdje rondrijden zagen we een leeuw! 4 vrouwetjesleeuwen hadden het gemunt op een groepje zebra’s. Helaas hebben we de aanval niet gezien, omdat onze gids zei dat ze er soms wel een hele dag over kunnen doen. En we moesten naar de wc. Na de lunch begon het heel hard te regenen. Dan zie je weinig dieren meer. Met zn tweetjes mochten we voorin bij de gids komen zitten zodat we niet zo erg nat werden. Hij vertelde ook veel interessante verhalen en leuke anekdotes over de dieren. Rond een uurtje of 7 weer terug, eten en naar bed. Vanmorgen een morning walk gedaan, oo met zn tweetjes en een gids. Kwamen een buffalo tegen. Dat was eng! Als je dan te ver doorloopt en je dicht in de buurt komt bij ze vallen ze je aan en je overlevingskansen zijn dan nogal gering. Dus de gids zei dat we heel zachtjes keihard achteruit moesten lopen en dat deden we maar al te graag. Na de tour en het ontbijt in de auto terug naar Johannesburg. Daar een rondje Joburg gedaan met een gids die daar woont. Downtown zag je echt geen enkele blanke! Er was zelfs een heel mooi luxe hotel gesloten omdat het er voor toeristen niet veilig genoeg meer is. Dat wordt nog wat met het WK van 2010. Wel liep er erg veel politie op straat. Alleen de gids vertelde dat de politie soms wel erg corrupt is. Mensen werden continu aangehouden. Daarna terug naar het vliegveld en weer veilig in Kaapstad terug aangekomen. Eerst maar eens uitgebreid gedoucht, dit keer zonder kakkerlakken en spinnen. Het was echt een hele belevenis en supervet, Echt heel gaaf om alles eens in het echt te zien ipv op discovery of in de dierentuin. Maar hoe leuk het ook was, stiekem is de beachbabe in mij wel weer blij als ik morgen op het strand lig…

Cape Town's finest

#1. De beroemde Tafelberg. 

Eigenlijk hoor je deze berg heel stoer te beklimmen en uitgeput en bezweet met een voldaan gevoel helemaal op de top te komen. Ik vond de kabelbaan al vermoeiend genoeg. Tot 2 keer toe. Ja, zo’n ding maken ze niet voor niets denk ik dan. En nadat er laatst een meisje naar beneden was gevallen, denk ik ook niet meer dat ik een poging ga wagen. Als je oren dicht gaan zitten realiseer je je pas hoe hoog het eigenlijk is. Geweldig uitzicht. Probeer maar eens tussen alle huisjes de jouwe te vinden. Een toeristische attractie, maar je moet er wel echt geweest zijn. 

#2. Waterfront. Een haven met nog allemaal leuke oude huisjes eromheen. Je vindt er een grote shoppingmall, veel eettentjes en miljoenen toeristen. Alhoewel heel Kaapstad wel toeristisch is, spant Waterfront echt de kroon. Wij gaan er dan ook bijna nooit heen, tenzij we bezoek hebben die we een complete rondleiding moeten geven. 

#3. Robben island. 

Hier heeft Nelson Mandela 18 jaar gevangen gezeten. Je krijgt een tour per bus over het eiland waarbij van alles over de politieke gevangen verteld wordt. Daarna loop je rond bij de gevangenis zelf met een oud-gevangene die veel over het leven in de gevangenis kan vertellen. Je ziet ook Mandela zijn cell.

#4. Winefarms. Zuid-Afrika staat ook bekend om de goede wijn. Geheel terecht.En ik kan het weten. Want ik heb er al wel een aantal geproefd moet ik bekennen. Deeerste keer zijn we met een groepje studenten een wijngaard-toer gaan maken. Met gids en gewapende begeleiding zijn we door de bergen gaan mountenbiken. Mountenbiken is nou niet echt mijn ding en dat is nog zwak uitgedrukt. Maar het leuke aan deze trip was dat we bij 4 wijngaarden zijn geweest om wijn te proeven. En toevallig is wijn wel mijn ding. We hebben in totaal ongeveer 30 wijnen geproefd. Ja en dan gaat zelfs mij het fietsen wat makkelijker af. De andere twee keren dat ik geweest ben zijn we gewoon met de auto gegaan. 1 keer met Jimmy en 1 keer met Roxanne (in Kaapstad is het heel normaal om je auto een naam te geven, mijne heet Brutal Benny aangenaam). En je komt er natuurlijk niet alleen om wijn te proeven, maar vooral om te KOPEN. Wat ik dan ook maar trouw doe natuurlijk. 

Cape Town Baby!

Stage lopen aan de andere kant van de wereld, dat is toch wel een beetje spannend. Ik woon met 9 andere studenten in een villa in Oranjezicht. Paar minuutjes rijden naar Long Street, de Tafelberg of Camps Bay. Ik loop stage bij een Universiteit voor film en drama in Observatory. Via xchange ben ik bij daar terecht gekomen en er zijn in Kaapstad nog ongeveer 70 andere xchange studenten. Het weer is supermooi, het eten is lekker en de feesten zijn bruisend. De enige zorgen die ik hier heb is dat de zee te koud is en het te lang duurt voordat ze mn drankje komen brengen…

Mn kamer..

Mn collega's..

Mn huisgenoten..