Van de 6 miljoen inwoners die Kaapstad heeft wonen ongeveer 3 miljoen mensen in een township. Als je vanaf het vliegveld Kaapstad inrijdt zijn de townships langs de snelweg het eerste wat je ziet. Geeft je niet echt een vrolijk vakantiegevoel. Want ze overdrijven niet hoor, op het acht-uur-journaal. Ze wonen echt met zn 10-en in een hutje waar jij nog niet eens je fiets in zou willen parkeren. Inderdaad, zonder playstation, inloopkast en koelkast met ingebouwd plasmatvtje. Allemaal dingen waar wij al bijna niet meer zonder kunnen. Politiebusjes staan langs de snelweg als er file is, omdat anders de gangsters uit de townships de weg op rennen en als een gek iedereen beginnen te beroven.
Zo nu en dan hoor je natuurlijk ook wel eens wat. Onze maid Maria bijvoorbeeld doet soms een boekje open over wat er allemaal bij haar in de township gebeurd. Kleine kinderen die rattengif snuiven om high te worden, bewoners die elkaar beroven, armoede, alcoholisme, geweld enzovoorts. Ik zat een beetje te twijfelen of ik een township tour wilde doen of niet. Aan de ene kant wilde ik het wel eens zien, aan de andere vond ik het een beetje raar/onbeleefd om even te gaan kijken ‘hoe arm de mensen daar wel niet zijn’
Heb me uiteindelijk toch opgegeven voor een toer. Samen met Markus, Anke en haar vriend en Tom naar 3 verschillende townships geweest. De gids woont zelf ook in 1 van de townships. Hij heeft wel genoeg geld om er weg te gaan, maar hij wil er graag blijven wonen omdat hij het er bruisend en gezellig vindt. Dat waren nou niet echt woorden die ik met township in associatie bracht.
De eerste township die we bezochten maakte op mij wel indruk. Heel voorzichtig liepen we eerst nog naast de gids. Best veel mensen kwamen op ons af en maakten een praatje met ons. De praatjes gingen niet veel verder dan ‘hey waar komen jullie vandaan en hoe heet je’ maar toch. De eerste vijf minuten denk je nog, jaja praatje maken. Je wilt me gewoon afleiden zodat je mn telefoon kan jatten. Maar na een tijdje durf je terug te praten tegen de enge township mensen en is er eigenlijk niets aan de hand. Er waren ook een heleboel kleine kindjes die ons maar wat interessant vonden. Ze wilden allemaal opgetild worden. Als we dan ergens langsliepen waar muziek was, begonnen ze te dansen. De allerkleinsten, die nog amper konden lopen, hadden al een partij moves! Shake your booty down low, all the way to the floo. We hebben een zelf-gebrouwen biertje gedronken. Dat wordt gemaakt in een soort emmer en daar moet je dan voor knielen en omstebeurt eerbiedig een slokje uitnemen. Dat is in iedergeval het proces voor de toeristen. Zelf gieten ze het waarschijnlijk staand al boerend in 1 keer naar binnen.
Ook gezien wat de mensen daar eten. De kop van een schaap wordt afgehakt. Dat koken ze en zo krijg je het mee. Wij hadden er ook eentje gekocht. Stukjes vlees kan je eruit snijden en de tong en de ogen schijnen ook verrukkelijk te zijn. In plaats van heel cool te zijn en ook een stukje te proberen ging ik bijna over mn nek. We hebben gekeken bij een groep meisjes die een dansles kregen. Ziet er echt supergaaf uit die Afrikaanse dans. Ik, Kristel en Esther willen ook lessen gaan volgen, maar buiten de townships wordt het eigenlijk niet gegeven. Jammer. Wat mij erg verbaasde is dat een aantal mensen ons bedankt hebben. Ze vinden ons goede mensen omdat we interesse tonen in hoe ze leven en niet net doen alsof de townships en alle problemen ervan niet bestaan. Er zitten flink wat rotte appels tussen maar een hoop mensen zijn erg vriendelijk in de townships. Met een interessante ervaring rijker (en nog steeds in het bezit van mn telefoon yesyes) weer naar huis gegaan.
No comments:
Post a Comment