Nambia

Toen mijn huisgenoten hoorden dat ik een rondreis door Namibie ging doen waren ze heel blij voor me. Totdat ze hoorden dat het om een kampeerreis door Namibie ging. Toen hadden ze ineens heel veel medelijden met mijn medepassagiers. Ik heb duizend adviezen van ze gekregen, dikke sokken, een zaklamp en een slaapzak. 
Ikzelf maakte me ondertussen niet zo heel erg veel zorgen (kan ik achteraf nu heel stoer zeggen). Ik had namelijk een erg goede deal gemaakt met Luuk. Hij was verantwoordelijk voor de tent en onze backpacks, terwijl ik moest zorgen dat ik mooi bruin werd. Ik heb nog nooit zo prettig met iemand samengewerkt.
Vanuit Kaapstad zijn we met 22 man in een truck (TRUCK, want als je bus zegt wordt je er zonder pardon uitgegooid door de TRUCKdriver) naar Namibie vertrokken. 
Elke dag zaten we best wel lang in de truck, met een gemiddelde van 5 uur per dag. Je krijgt wel een hechte band met de groep als je zolang met elkaar opgescheept zit. Toen Irene jarig was, besloten ik Luuk en Julie dan ook om een mooi liedje voor haar te zingen. ‘ happy birthday to you – happy birthday to you – happy birthday dear…’. Genant wel, om na bijna een week haar naam nog niet te kennen. Ze heeft vast nog een mooie verjaardag gehad. Natuurlijk zit er ook altijd iemand in de groep, die minder leuk is. Een wat oudere vrouw van de toer, ik realiseer me nu dat ik haar naam niet weet blijkbaar waren we toch niet zo hecht als ik dacht, was wel een beetje vervelend. Ze maakte de toer mee vanachter haar camera en in de truck moest ze altijd even over je heen komen hangen zodat ze een foto (of 100) door het raam heen kon maken. Prima, maakten wij geen probleem van hoor. Maar toen ik en Luuk een keer in de rij voor het eten wat mooie danspasjes maakten werd ons vriendelijk verzocht om eerst eten op de scheppen en daarna ergens anders te gaan dansen. Juist terwijl we nog in de rij stonden. Hier maakte ze zichzelf natuurlijk niet veel geliefder door. Al de tentjes stonden elke nacht dicht bij elkaar. We wisten hierdoor precies wie er snurkte, slaapwandelde of een gezellige nacht had. 
Niet alleen de mensen die de toer deden, ook de drivers en guides leerden we kennen. Mike de driver, wilde zijn leeftijd nooit verhullen omdat dat zijn kansen bij de vrouwtjes wel eens in gevaar kon brengen. De driver van onze 22urige terugreis zei ‘Don’t be late, I have no mercy’ waarop vervolgens de gehele crew bij elke stop te laat binnen kwam rennen. Lissom onze tourguide, die elke avond pas als allerlaatste vertelde hoelaat we de volgende ochtend gingen ontbijten en nooit wilde verklappen wat het avondeten zou zijn. 
Ik heb ontzettend veel mooie dingen gezien op deze toer. We begonnen bij de Cederberg Mountains, dit ligt nog in Zuid-Afrika. We kregen een rondleiding van Skokje, die zijn naam te danken heeft aan het feit dat zijn moeder schrok en een ‘skokje’ (Afrikaans) van zijn huidskleur toen hij geboren werd. Hier hebben we bijvoorbeeld veel giftige schorpioenen gezien en oude rotstekeningen.
De fish river canyon. Een enorme canyon waar we een mooie zonsondergang gezien hebben. De sossosvlei met enorme zandduinen. S’ochtends voor zonsopgang hebben we de duinen beklommen. HEEL erg koud en HEEL erg zwaar maar ik heb de top bereikt. En niet eens als laatste! Niet te omschrijven mooi het daar is als de zon langzaam opkomt. We hebben een toer gehad waarbij we alles over de woestijn hebben geleerd. Wilde struisvogels die naast onze truck meerenden. Flamingo’s gezien. Elke avond eten en drankjes doen bij het kampvuur. Het Namibische nachtleven uitgeprobeerd. Heel veel mooie landschappen gezien. Heel veel zand gezien. S’nachts lag de temperatuur rond het vriespunt en was het pikkedonker dus met de dikke sokken, zaklamp en slaapzak (en de duizend goede adviezen) ben ik hartstikke blij geweest!

Garden Route door Zuid-Afrika

Zoals het hoort in Afrika begon onze roadtrip met een ingeslagen ruitje en een gestolen radio. Voor niks cd’tjes gebrand en erger nog, de auto deed niets meer. Hier kwamen we, ook heel Afrikaans, lekker laat pas een uur van te voren achter. Auto 2 was een uur eerder al weggereden en hier begon auto 1 druk mee te bellen. De oplossing was dat ik naar auto 2 reed die bij een benzinestation gestopt was en daar op mij aan het wachten was. Natuurlijk kwam ik dik in de file dus toen we uiteindelijk wegreden bij het benzinestation werden ze bedankt door de medewerkers dat ze juist dit benzinestation hadden uitgekozen om drie uur lang uit verveling snacks, redbull en kranten te kopen. We reden dus iets later dan gepland weg en hebben de eerste 700km van de prachtige garden route in het donker gereden.

De snelweg is vaak helemaal niet verlicht en iedereen rijd er ongeveer 160 km/uur dus er gebeuren nogal wat ongelukken. Als we weer eens ergens stil stonden door een ongeluk hadden wij gelukkig de ipod van Stefan om op de auto aan te sluiten en dansten we buiten op mooie dance classics totdat we weer verder konden rijden.

Toen we bijna in Mosselbay waren moesten we onze lonely planet maar eens raadplegen om een plek te zoeken waar we konden uitrusten na dag 1 van de garden route. Gelukkig was onze lonely planet heel erg up2date en waren niet alle hostels of vol of geen hostel meer. We eindigden uiteindelijk in een trein die nu als hostel gebruikt wordt en die ijskoud was omdat hij naast het strand stond.

Onze spullen daar gedumpt en op zoek naar het uitgaansleven! De meeste mensen doen de Garden Route in de Afrikaanse zomer (en ik wist waarom toen ik savonds in mn treinstapelbedje lag te bibberen) dus alleen alle dorpsgekken waren aanwezig in de barretjes en clubs.

In bar 1 kwamen we een mooi idols-kandidaatje tegen die zijn liedjes ten gehore bracht in een blote bast. En hij kon dat niet zo goed hebben als om maar een vergelijking te maken. Toen ons ook nog ‘hele goede xtc’ en champagne aangeboden werd door een groepje die Yeti’s verjaardag daar vieren besloten we maar om ergens anders ons geluk te gaan beproeven. Een andere discotheek was duidelijk een succes, voor mensen in een andere leeftijdscategorie ja. We hebben hun even laten zien hoe dansen anno 2009 moet en daarna zochten we ons treintje maar weer op.

In Monkeyland zijn we gaan lunchen. Ons werd al verteld dat de aapjes er graag vandoor gaan met je spullen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee zou je denken. Desalniettemin was het blikje cola van Arjan binnen de minuut verdwenen. Later zagen we een aap ergens in een boom verwoedde pogingen doen om het blikje cola optedrinken. Hilarisch omdat het blikje nog dicht zat. Jonah is een tijdje geleden naar Monkeyland geweest en toen stond zijn zonnebril de aap een stuk leuker dan hem.

Het bleef niet bij apen alleen, want ik heb ook gewandeld met een olifant.

Ik moest mn hand in zn slurf steken en zo kwam hij achter me aan. Ook hebben we de olifanten eten gegeven, erg leuk!

 

Nog twee auto’s met xchange studenten kwamen aan en 8 van onze stoeren mannen wilden graag de hoogste commercieele bunjeejump van de wereld maken. De rest begreep niet zo goed waarom, maar volgde braaf. In een barretje konden wij de sprong op een schermpje volgen. Hierbij werd op de gezichten ingezoomd wat erg vermakelijk was.

We hebben nog veel door de natuur getourd en alle toeristische attracties bekeken. Garden route kunnen we doorstrepen op ons to-do lijstje! 

Verder hebben we veel mooie natuur gezien en beroemde bruggen e.d. Garden route kunnen we doorstrepen op ons to-do lijstje!