Nambia

Toen mijn huisgenoten hoorden dat ik een rondreis door Namibie ging doen waren ze heel blij voor me. Totdat ze hoorden dat het om een kampeerreis door Namibie ging. Toen hadden ze ineens heel veel medelijden met mijn medepassagiers. Ik heb duizend adviezen van ze gekregen, dikke sokken, een zaklamp en een slaapzak. 
Ikzelf maakte me ondertussen niet zo heel erg veel zorgen (kan ik achteraf nu heel stoer zeggen). Ik had namelijk een erg goede deal gemaakt met Luuk. Hij was verantwoordelijk voor de tent en onze backpacks, terwijl ik moest zorgen dat ik mooi bruin werd. Ik heb nog nooit zo prettig met iemand samengewerkt.
Vanuit Kaapstad zijn we met 22 man in een truck (TRUCK, want als je bus zegt wordt je er zonder pardon uitgegooid door de TRUCKdriver) naar Namibie vertrokken. 
Elke dag zaten we best wel lang in de truck, met een gemiddelde van 5 uur per dag. Je krijgt wel een hechte band met de groep als je zolang met elkaar opgescheept zit. Toen Irene jarig was, besloten ik Luuk en Julie dan ook om een mooi liedje voor haar te zingen. ‘ happy birthday to you – happy birthday to you – happy birthday dear…’. Genant wel, om na bijna een week haar naam nog niet te kennen. Ze heeft vast nog een mooie verjaardag gehad. Natuurlijk zit er ook altijd iemand in de groep, die minder leuk is. Een wat oudere vrouw van de toer, ik realiseer me nu dat ik haar naam niet weet blijkbaar waren we toch niet zo hecht als ik dacht, was wel een beetje vervelend. Ze maakte de toer mee vanachter haar camera en in de truck moest ze altijd even over je heen komen hangen zodat ze een foto (of 100) door het raam heen kon maken. Prima, maakten wij geen probleem van hoor. Maar toen ik en Luuk een keer in de rij voor het eten wat mooie danspasjes maakten werd ons vriendelijk verzocht om eerst eten op de scheppen en daarna ergens anders te gaan dansen. Juist terwijl we nog in de rij stonden. Hier maakte ze zichzelf natuurlijk niet veel geliefder door. Al de tentjes stonden elke nacht dicht bij elkaar. We wisten hierdoor precies wie er snurkte, slaapwandelde of een gezellige nacht had. 
Niet alleen de mensen die de toer deden, ook de drivers en guides leerden we kennen. Mike de driver, wilde zijn leeftijd nooit verhullen omdat dat zijn kansen bij de vrouwtjes wel eens in gevaar kon brengen. De driver van onze 22urige terugreis zei ‘Don’t be late, I have no mercy’ waarop vervolgens de gehele crew bij elke stop te laat binnen kwam rennen. Lissom onze tourguide, die elke avond pas als allerlaatste vertelde hoelaat we de volgende ochtend gingen ontbijten en nooit wilde verklappen wat het avondeten zou zijn. 
Ik heb ontzettend veel mooie dingen gezien op deze toer. We begonnen bij de Cederberg Mountains, dit ligt nog in Zuid-Afrika. We kregen een rondleiding van Skokje, die zijn naam te danken heeft aan het feit dat zijn moeder schrok en een ‘skokje’ (Afrikaans) van zijn huidskleur toen hij geboren werd. Hier hebben we bijvoorbeeld veel giftige schorpioenen gezien en oude rotstekeningen.
De fish river canyon. Een enorme canyon waar we een mooie zonsondergang gezien hebben. De sossosvlei met enorme zandduinen. S’ochtends voor zonsopgang hebben we de duinen beklommen. HEEL erg koud en HEEL erg zwaar maar ik heb de top bereikt. En niet eens als laatste! Niet te omschrijven mooi het daar is als de zon langzaam opkomt. We hebben een toer gehad waarbij we alles over de woestijn hebben geleerd. Wilde struisvogels die naast onze truck meerenden. Flamingo’s gezien. Elke avond eten en drankjes doen bij het kampvuur. Het Namibische nachtleven uitgeprobeerd. Heel veel mooie landschappen gezien. Heel veel zand gezien. S’nachts lag de temperatuur rond het vriespunt en was het pikkedonker dus met de dikke sokken, zaklamp en slaapzak (en de duizend goede adviezen) ben ik hartstikke blij geweest!